Route035 > Food Court & Travel

Road Trip part1 เชียงคาน ริมแม่น้ำโขงสุดแสนประทับใจ

(1/2) > >>

venus:





Road Trip เชียงคานที่รัก















        ประกาศจากกรมอุตุเมื่อวานบอกว่าอากาศหนาวกำลังจะมาเยือนประเทศไทยแล้ว  ทำให้ฉันหวนคิดถึงการไปเยือนต่างจังหวัด  ยามอากาศหนาวช่างมีความสุขซะจริงๆ  และทริปที่ประทับใจที่สุดทริปหนึ่งของการเดินทางเป็นร้อยๆครั้งของฉัน  คือ เชียงคานเมืองเล็กๆที่เรียบง่ายเงียบสงบแต่กลับมีเสน่ามากมายที่ทำให้ฉันจำไม่ลืม

   






















         คนเมืองโดยกำเนิดอย่างฉัน  นิยมชมชอบความหรูหราบ้าวัตถุ และ อยู่ในโลกที่คนนับถือเคารพกันด้วยจำนวนเงินในบัญชี    กลับมักจะหวนคิดถึงเมืองเชียงคาน  เมืองที่อยู่ไกลออกไปจากบ้านของฉันถึง 600 กิโลเมตร  ใช้เวลาขับรถทั้งสิ้นสิริรวม 10 ชั่วโมงพอดิบพอดี  ที่ไปถึงช้าขนาดนี้ก็เพราะว่า  เส้นทางขึ้นเขาคดเคี้ยวและสีเขียวจากภูเขา ไร่ผักไร่ข้าวโพดที่ชาวบ้านแถบนั้นปลูกอยู่บนเขาลูกเล็กๆตามทางที่ขับไป
         ถึงแม้จะไกลแต่เมื่อร่วมทางไปกับเพื่อนที่รู้ใจพูดคุยและชี้ชวนกันดูทัศนียภาพไปตลอดทางก็ทำให้ไม่รู้สึกเลยว่าไกลขนาดนั้น  ยิ่งขากลับที่แวะเที่ยวแวะชิมอาหารไปตลอดทางกลับนั้นยิ่งสนุกเป็นอย่างมากจริงๆ

venus:









       ทริปนี้เริ่มต้นจากการตะลุยขับไปให้ถึงเส้นชัยแล้วไล่เที่ยวย้อนไปที่ตัวเมืองจังหวัดเลย  ดังนั้นฉันจึงขอเริ่มต้นเล่าเรื่องจาก "บ้านต้นโขงเกสต์เฮ้าส์"  สถานที่พักแรมของฉันในเชียงคานครั้งนั้นและสถานที่แรกที่ฉันไปเยือนสำหรับโร้ดทริปคราวนั้น  แล้วจะไล่ลำดับไปตามสถานที่ สอง สาม สี่ เปรียบเสมือนการไล่เรียงตามไดอารี่ประจำวัน














       สำหรับฉันเชียงคานเป็นเมืองใหม่ที่ฉันเพิ่งได้รู้จัก  เพราะในชีวิตยังไม่เคยได้ท่องเที่ยวไปในส่วนของภาคอีสาน  หรือภาคส่วนที่ติดกับประเทศเพื่อนบ้านอย่างประเทศลาวมาก่อน  อาจจะด้วยชีวติครั้งวัยเด็กไม่ว่าจะไปที่ใด  การตัดสินใจเบ็ดเสร็จนั้นขึ้นอยู่กับคุณพ่อแต่เพียงผู้เดียว 
       จริงๆแล้วคุณพ่อเป็นคนชื่นชอบ การท่องเที่ยวแบบ Road Trip เป็นอย่างมาก  ไม่ว่าจะขับขึ้นเหนือล่อยใต้ตามจังหวัดที่เด่นดังต่างๆมากมายหรือแม้แต่ที่แปลกๆที่คนยังไม่ค่อยรู้จัก  ท่านก็พาไปนักต่อนัก  แต่ท่านกลับไม่เคยพาลัดเลาะขึ้นภาคอีสานเลยซักครั้ง  ที่ไกลสุดก็เห็นจะเป็นเพชรบูณ์จังหวัดที่อยู่ก่อนจังหวัดเลยอันเป็นจังหวัดที่ตั้งของเชียงคานนั่นเอง












       ครั้นพอโตมีอิสระเสรีที่จะไปเที่ยวเองได้ดั่งใจ  ชีวิตก็ก้าวเข้าสู่ช่วงการคมนาคมทางอากาศเป็นที่นิยม และราคาถูกลงเป็นอย่างมาก  การขับรถเที่ยวไปในต่างจังหวัดฉันจึงเลือกที่ใก้ลๆ  ส่วนหากระยะเวลาเกินสี่ชั่วโมงไปแล้วฉันแทบจะตัดทิ้งไม่คิดจะไปเสีย  สู้จองตั๋วเครื่องบินในประเทศใช้เวลาแค่ชั่วโมงเดียวก็ถึงไม่ได้
      แต่พอบวกไปบวกมากลับพบว่า  ค่าใช้จ่ายทะยานสูงขึ้นจนเพิ่มเงินอีกนิดหน่อยก็สามารถไปเที่ยวต่างประเทศได้สบายๆ  ทำให้ช่วงเวลาหนึ่งการท่องเที่ยวของฉันเทไปที่ การชิมอาหารเริ่ดหรู และทางท่องเที่ยวต่างประเทศ  และการเดินทางโดยรถยนต์ส่วนตัวไปในที่ไกลๆก็ค่อยๆกลายเป็นความทรงจำในวัยเด็กเสีย 





















        ผิดกับพี่เบญเจ้าของบ้านต้นโขงที่รู้จักเชียงคานเป็นอย่างดี  เพราะแกเปิดให้บริการเกสท์เฮ้าส์มาแล้วเกือบจะ 20 ปี  โดยแรกเริ่มเดิมทีที่นี่ให้การต้อนรับนักท่องเที่ยวต่างชาติซะเป็นส่วนใหญ่  เชียงคานเพิ่งจะเป็นที่รู้จักในหมู่คนไทยรุ่นใหม่ไม่นานนัก  อาจเป็นเพราะช่วงเวลาเริ่มต้นของเชียงคานถูกสร้างขึ้นมารองรับนักท่องเที่ยวสไตล์แบ็กแพ็ค  เสน่าของเชียงคานจึงแตกต่างจากที่อื่น

venus:










   

        ที่นี่มีห้องพักแบบแอร์และมีห้องน้ำในตัว  นอกนั้นมีเป็นพัดลมและใช้ห้องน้ำรวม   คนมาจากกรุงเทพเมืองร้อนอย่างฉันจึงจองส่วนของห้องแอร์ไว้อย่างไม่ต้องสงสัย   ตอนนั้นก็ดัดจริตคิดไปว่าอย่างไรเสียกลางคืนก็คงไม่หนาวมากมาย  อีกทั้งเป็นคนติดผ้าห่มไปไหนก็ต้องกอดผ้าห่มกองโตไว้ข้างกายเสมอยิ่งทำให้ร้อนกันเข้าไปใหญ่  แถมเป็นคนนอนไวได้ยินเสียงอะไรไม่ได้เป็นอันตื่นจึงไม่ชอบเปิดหน้าต่างนอน  อากาศร้อนยังไม่เท่าเสียงดังเข้าห้องอาจทำให้หลับไม่ลงทั้งคืน






















        ที่พักที่นี่จัดว่าสะอาดสะอ้านเรียบร้อยและมีสิ่งอำนวยความสะดวกเพียงพอต่อความต้องการ  ของประดับประดาล้วนแล้วแต่เป็นผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น  ช่วยขับเอกลักษณ์ของห้องพักเป็นอย่างดี  เรียบง่ายแต่ก็มีเสน่า



















      ฉันถูกใจลายผ้าม่านของที่นี่อยู่ไม่น้อย  ถึงขนาดซื้อกางเกงสำเร็จที่ตัดเย็บมาจากผ้าขาวม้าแบบเดียวกันกลับกรุงเทพ  แถมของกระจุกกระจิกบนหัวเตียงก็ไม่วายซื้อกลับไปเป็นของฝากให้ใครต่อใคร




























      ส่วนห้องน้ำก็ร่วมสมัย  ทำเป็นสไตล์ Loft ที่กำลังเป็นที่นิยม  มองว่าไม่หรูหราแต่ก็เท่ห์ไม่หยอกอยู่เหมือนกัน  แถมยังโชคดีที่ไม่ต้องทนอาบน้ำหนาวๆเพราะเค้าติดตั้งเครื่องทำน้ำอุ่นสมัยใหม่ไว้ให้  เคยไปที่อื่นใช้เครื่องทำน้ำอุ่นรุ่นเก่า  จะอาบน้ำสักทีนั่งทำใจอยู่เสียนานกว่าเวลาที่ใช้อาบน้ำจริงๆเสียอีก

venus:












       ห้องที่จองไปนี้น่าจะเป็นห้องที่ดีที่สุดเพราะเห็นวิวแม่น้ำโขง    ส่วนห้องอื่นๆจะอยู่ซ้อนไปทางข้างหลังเห็นวิวงข้างๆเป็นบ้านคนแถวนั้นแทน  แม่น้ำที่นี่มีเสน่ามากเมื่อยามทอดสายตามองไปไกลทำให้ใจสงบอย่างประหลาด






















         ที่เห็นๆอยู่ไกลๆฝั่งตรงข้ามนั่นคือ ประเทศลาว  ซึ่งใก้ลกันเพียงแค่นี้  ไม่แปลกใจที่มีคำกล่าวว่า เป็นเมืองพี่เมืองน้องกัน    ฉันคิดว่าคนแถบนี้ก็คงไปมาหาสู่กันเผลอๆอาจเป็นเครือญาติกันห่างแค่เพียงแม่น้ำกั้นแบบนี้  ไม่คิดเลยว่าจ่ายเงินหลักพันแต่จะได้ชมวิวต่างประเทศเช่นนี้ได้





















    เมื่อเห็นว่าการข้ามไปฝั่งลาวอยู่ใก้ลแค่เพียงเอื้อมแค่นี้  ก็แน่นอนว่าจะต้องมีบริการเพาเที่ยวข้ามไปฝั่งลาวเป็นแน่ๆ  แต่น่าเสียดายที่มิได้ทำการข้ามไปเพราะมิได้เตรียมตัวไว้  บอกตรงๆว่าเวลาที่ท่องเที่ียวไปในเชียงคานช่างผ่านไปรวดเร็วเสียเหลือเกิน  จึงมีอีกหลายสถานที่ที่มิได้ไปเยือน  ทั้งการนั่งเรือล่องแม่น้ำ การข้ามไปเที่ยวฝั่งลาว  และยังมีการนั่งรถขึ้นไปเที่ยวชมซากุระเมืองไทยหรือ พญาเสือโคร่ง  ทั้งที่ช่วงเวลาที่ไปนั่นเป็นเวลาเหมาะสม  พูดถึง พญาเสือโครงแล้วฉันค่อนข้างเจ็บใจ  เพราะคลาดกันหลายคราวแล้ว  ที่ๆหมายตาไว้จริงๆคือที่ปายแต่คราวนั้นก็ไม่ได้ดู  มาคราวนี้ก็ยังมีเวลาไม่พอจะอัดใส่ไปในโปรแกมทัวร์เสียอีก

venus:










     หากใครเดินทางมาพักที่นี่แล้วไม่ได้ห้องวิวแม่น้ำโขงก็ไม่ต้องเสียใจไป  เพราะช่องตรงกลางด้านหน้านั้นเค้าเว้นไว้ใส่ม้านั่งไว้เป็นส่วนกลาง  ให้ทุกคนมาพักผ่อนหย่อนใจ  ถ้าจะมองว่ากลายเป็นห้องข้างหน้าขาดความเป็นส่วนตัวก็คงได้  แต่หัวใจหลักสำคัญของเกสเฮ้านั่นคือการแบ่งปันประสบการณ์ร่วมกัน  เราจะเห็นได้ว่าเกสเฮ้าหลายที่ก็มักจะมีห้องนั่งเล่นเป็นส่วนกลาง  แม้ที่นี่อาจจะพิเศษกว่าตรงท่านจะได้รับบรรยากาศหนาวๆและวิวสวยๆในส่วนกลางนี้ด้วย




















    หากว่าการนั่งรับลมที่แค่รชั้นสองนั้นไม่สะใจพอ  ที่นี่ก็ต่อเติมชั้นสามเป็นดาดฟ้าให้ท่านได้รับลมหนาวกันจนต้องหาเสื้อคลุมมาใส่  ที่นั่นชั้นสองที่เป็นวิวหลักล้านนี้  มีหลายๆคนตกหลุมรักจนกดจองมาพักที่นี่กันไม่น้อยเลยทีเดียว















   แม่น้ำที่ดูสงบนิ่ง  นานๆทีจะมีเรือหางยาวแล่นผ่านมาให้เห็นสักที  ฉันนั่งรับอากาศบบริสุทธฺ์จากธรรมชาติพร้อมทั้งห่อกายด้วยผ้าห่มผืนเล็ก  ไร้เสียงอึกทึกไร้มลพิษเสียงแตรไร้ควันพิษที่ปกคลุมบางๆจนเหมือนถนนกรุงเทพนั่นมีหมอก   ปล่อยใจให้นิ่งมิต้องไปคิดถึงภาระหน้าที่ทั้งหลายที่รออยู่เบื้องหลัง   ฉันเองก็ท่องเที่ยวยมาหลายทริปแต่ยอมรับจริงๆ  เมื่อเดินทางไปจนถึงเชียงคานแล้วทุกอย่างก็ราวกลับหยุดนิ่งและสงบ  ทำให้เป็นการท่องเที่ยวเพียงไม่กี่ครั้งของฉันที่ได้คลายความเครียดได้อย่างแท้จริง

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป